Toriko : ตามชิมอาหารสุดแปลกหายาก พิลึกพิลั่น กับ นักล่าหนุ่มกล้ามโต

  อาหาร คือ 1 ในปัจจัย 4 ของมนุษย์ที่สำคัญอย่างยิ่ง หากมนุษย์ไร้ซึ่งอาหารบริโภค ก็ไม่สามารถที่จะเติบโตมีชีวิตอยู่ได้ โดยมนุษย์ได้แสวงหาอาหารมาบริโภคเพื่อความอยู่รอดปากท้องตนเองมาตั้งสมัยดึกดำบรรพ์ และได้มีการพัฒนารูปแบบของอาหาร วัตถุดิบใหม่ๆ อยู่เรื่อยๆจนถึงปัจจุบัน ซึ่งปัจจุบันพฤติกรรมการรับประทานอาหารก็แตกต่างกันไปตามวัฒนธรรมของผู้คนทั่วโลก บางแห่งวัตถุดิบบางชนิดกินได้ แต่สำหรับบางแห่งนั้นไม่สามารถกินได้ เนื่องจากติดขัดกับข้อบังคับทางศาสนา หรือ ค่านิยมที่แตกต่างกัน เป็นต้น แต่สำหรับอาหารที่ปรากฏขึ้นในการ์ตูนเรื่องที่เรากำลังจะทำการรีวิวนั้น ถือว่าไร้พรมแดน เพราะสามารถกินได้หลากหลาย แถมวัตถุดิบอาหารแต่ละอันก็แปลกประหลาดจนน่าตะลึงซะด้วย ซึ่งเรื่องที่เรากำลังจะพูดถึงนี้ ก็คือเรื่อง โทริโกะ ครับท่าน

  โทริโกะ เป็นผลงานแนวแอ็คชั่นของ อ.มิตซึโทชิ ชิมาบุคุโระ นักเขียนการ์ตูนผู้ผ่านร้อนผ่านหนาว จากผลงานเรื่อง Seikimatsu Leader den Takeshi! ที่บ้านเราไม่คุ้นเคยเท่าไหร่ (แต่ที่นั่นถือว่าดังพอตัว) ซึ่งเรื่องโทริโกะ นั้น สามารถช่วยให้เขาได้กลับมาแจ้งเกิดในฐานะนักเขียนการ์ตูนอีกครั้ง (หลังจากเคยถูกจับโทษฐานพรากผู้เยาว์ :ANN) เพราะนับตั้งแต่เรื่องนี้ได้ลงตีพิมพ์ในจัมป์เมื่อปี 2008 นั้น เรื่องนี้มีการตอบรับจากผู้อ่านเป็นอย่างดี จนทำให้อันดับบนหน้าสารบัญจัมป์ของเรื่องนี้อยู่ในลำดับต้นๆตลอด และด้วยกระแสที่มาแรงของเรื่องนี้ ทำให้ถูกดัดแปลงกลายเป็นหนังอนิเม 3D ,อนิเมทีวี ตามลำดับ และ นิตยสาร C-Kids ก็ได้ลงตีพิมพ์เรื่องนี้ เมื่อปี 2009 และกำลังได้รับความนิยมในหมู่คนอ่านบ้านเรามากขึ้นเรื่อยๆ

  เนื้อเรื่องและพล็อตเรื่องของโทริโกะนั้น ก็ไม่ซับซ้อนนัก เดินเรื่องตามสไตล์การ์ตูนบู๊ผจญภัยสไตล์ลูกผู้ชายเอาไว้ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนโลกที่วัตถุดิบรสชาติของอาหารเป็นสิ่งสำคัญมาก จึงเกิดเหล่า "กรูเมต์ฮันเตอร์" นักล่าผู้เชี่ยวชาญในการหาส่วนผสมและวัตถุดิบหายาก ขึ้นมา ซึ่ง โทริโกะ ชายร่างใหญ่กำยำ เป็นหนึ่งในนักล่าอาหารผู้เก่งกาจ ผู้มีความฝันในการตามหาเมนูอาหารหายาก และรวบรวมมันไว้ใน "ฟูลคอร์ส" ของตนเอง เขามักได้รับการว่าจ้างจากสมาคมกรูเมต์นานาชาติ หรือ IGO (International Gourmet Organization) และ บรรดาภัตตาคารภายใต้สังกัดองค์กรดังกล่าว ร้องขอให้ช่วยออกตามหาวัตถุดิบสุดแสนหายากให้ จนทำให้เกิดการผจญภัยการตามล่าหาอาหารขึ้น โดยในการผจญภัยของเขาแต่ละครั้ง เขาได้รับความช่วยเหลือจาก โคมัตสึ ชายร่างเล็ก ผู้ซึ่งเป็นเชฟในภัตตาคารโรงแรมระดับ 5 ดาว ในสังกัด IGO และ เหล่านักล่าระดับจตุรเทพคนอื่นๆ และเพื่อที่จะคว้าวัตถุดิบหายากไว้ครอบครอง เขาก็ต้องคอยต่อกรกับกลุ่ม "สมาคมนักล่าอาหาร" องค์กรชั่วร้ายที่มีจุดประสงค์นำวัตถุดิบไปใช้ในทางที่ไม่ดีด้วย

  จุดเด่นหลักๆของเรื่องนี้ คงจะเทคะแนนไปที่ จินตนาการที่ผู้แต่งได้ใส่ลงไปในเรื่องนี้ ที่มีออกมาเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด (ไม่แพ้ วันพีซ เลย) จนทำให้ผู้อ่านได้อึ้งทึ่งไปตามๆกัน โดยเฉพาะกับรายละเอียดปลีกย่อยด้านสถานที่ แล้วก็ วัตถุดิบต่างๆซึ่งล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตประหลาด น่ากลัว ดูจากภายนอกแล้วไม่น่าจะเป็นของกินที่อร่อยเลย แต่พอได้กลายเป็นเมนูอาหารแล้วกลับกลายเป็นเมนูจานเด็ดไปซะงั้น เชื่อว่าหลายคนได้เปิดอ่านไปแล้ว คงอยากจะลองลิ้มชิมรส "วาฬปักเป้า" , "ผลสายรุ้ง" , "เนื้ออัญมณี" , "ซุปเซ็นจูรี่" ฯลฯ ไปตามๆกัน ส่วนอีกส่วนหนึ่งที่มองข้ามไปไม่ได้เลย คงจะหนีไม่พ้นฉากแอ็คชั่นการต่อสู้ที่ทำได้ดี มีทั้งความมันส์ ดิบ และ โหด (ในระดับที่เด็กๆรับไหว) ผนวกกับ พล็อตเรื่องแสนเรียบง่ายของเรื่องนี้ เลยทำให้อ่านสนุก ลุ้นไปทุกๆตอน อีกทั้งในฉากการต่อสู้นั้นก็มีการอธิบายให้คนอ่านได้รับรู้ที่มามากขึ้น (เช่นเดียวกับ HxH) พร้อมกับแฝงข้อมูลเกร็ดความรู้(แบบแถๆ)แฝงในรายละเอียดด้านอื่นๆ ที่ทำให้ได้รู้ที่มาที่ไปได้มากยิ่งขึ้น และ ในส่วนของคาแร็คเตอร์ตัวละครนั้น ก็พอใช้ ได้ฟีลหมัดดาวเหนือดี แม้ว่าจะมีแต่ตัวละครชายบ้ากล้ามซะเยอะ จนขาดแคลนตัวละครสาวๆไปเลย ( ขนาดตัวละครสาว อย่าง ริน ยังล่ำพอๆกะหนุ่มๆในเรื่องเลย ......5555) ดีไม่ดี จะมีคนอ่านบางส่วนพากันจับเอา โคมัตสึ ไปคู่กับบรรดาหนุ่มๆแก๊งจตุรเทพ จิ้น Y กันหนุกหนาน 5555 .........ซึ่งหลายส่วนที่ว่ามาข้างต้นนั้น ก็พอช่วยกลบจุดด้อยในแง่ของลายเส้นอันไม่น่าดึงดูดไปได้ โดยรวมก็ได้อารมณ์อรรถรสการ์ตูนโชเน็นรุ่นพี่ของโชเน็นจัมป์เลย.....