ต๊องแน่! แต่อัจฉริยะเรียกพี่ : เรื่องราววุ่นๆของครอบครัวนักประดิษฐ์ในย่านการค้า |
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
ต๊องแน่! แต่อัจฉริยะเรียกพี่ ก็เป็นการ์ตูนอีก1เรื่องที่เคยลงในViva Friday ก็เป็นการ์ตูนที่เนื้อหาเบาๆ อ่านสบายๆ ดูแล้วคล้ายๆกับโดราเอม่อนเลย แต่ที่น่าแปลกก็คือ การ์ตูนเรื่องนี้กลับไม่ค่อยมีคนพูดถึงมากเท่าไหร่นัก ทั้งๆที่เป็นการ์ตูนน้ำดีอีกเรื่อง แถมยังอ่านได้ทุกเพศทุกวัยอีกด้วย ต๊องแน่! แต่อัจฉริยะเรียกพี่ เป็นเรื่องราวของ ครอบครัวพีส ครอบครัวนักประดิษฐ์ครอบครัวหนึ่ง ที่อาศัยอยู่ในย่านย่านทาคายาม่า ย่านการค้าแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น โดยพวกเขาก็จะนำสิ่งประดิษฐ์ที่ผลิตได้ออกมาขายในร้านเครื่องใช้ไฟฟ้าของพวกเขาเอง ครอบครัวนี้ ก็มี พีส คังทาโร่ หัวหน้าครอบครัวและเป็นเจ้าของร้าน และเขาก็มี พีส เคนทาโร่ ลูกชายจอมขี้ลืมของเขาเป็นลูกมือ ถึงทั้ง2คนนั้นจะทะเลาะกันบ่อย แต่พวกเขาก็ช่วยกันสร้างสิ่งประดิษฐ์คอยให้บริการลูกค้าที่อยู่ในย่านนี้ (ส่วนผลลัพธ์ที่ได้นั้นไม่อาจรับประกันได้) และพวกเขาก็ยังมี "คุณแม่พีส" พีส M ซาจิโกะ เป็นคนคอยดูแลร้าน พีส โนริโกะ น้องสาวของเคนทาโร่ ถึงจะเล่นกีฬาไม่เก่ง แต่เธอก็เป็นผู้พัฒนาปัญญาประดิษฐ์ให้กับสินค้าของร้าน และ พีส โคสุเกะ น้องชายคนสุดท้องของเคนทาโร่ คอยให้กำลังใจด้วย ไม่เพียงแค่นั้น ก็ยังมีตัวละครตัวอื่นคอยให้ความหรรษาแก่เรื่องนี้ อย่าง ทาจิบานะ โมโมโกะ แฟนสาวของเคนทาโร่ อาสุมะ เรโกะ ลูกสาวของบ.แอสคอมซึ่งเป็นคู่แข่งคนสำคัญของร้านพีส ซึกิคาเงะ ไอ สปายสาวที่คอยจับตาดูร้านพีสอยู่ไม่ห่าง และ คายามะ มิโฮะ คุณครูประจำชั้นของเคนทาโร่ ที่คอยปวดเศียรเวียนเกล้ากับลูกศิษย์เจ้าปัญหาผู้นี้ งานลายเส้นดูเรียบง่าย น่ารัก ดูสะอาด ส่วนคาแร็กเตอร์ตัวละครโดยเฉพาะสมาชิกในครอบครัวพีสแต่ละคนนั้นล้วน มีคาแร็คเตอร์ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ตัวละครเด็กๆน่ารักมาก และตัวละครตัวอื่นๆก็สร้างสีสันได้พอควร ส่วนเนื้อเรื่องก็เป็นการ์ตูนจบในตอนเดียว(แต่บางทีตอนเดียวจบก็ปาไป 2-3ตอนย่อย โดยเฉพาะตอนที่เกี่ยวกับผจญภัย) มีความซับซ้อนของเนื้อเรื่องค่อนข้างน้อย ทำให้อ่านแล้วเข้าใจได้ง่าย และเรื่อยๆ แต่จะมีเล่มสุดท้ายเนี่ยแหละ ที่เป็นการเฉลยปริศนาทั้งหมดของครอบครัวพีส ที่ว่า ทำไมกองกำลังพิทักษ์โลกถึงต้องจับตาดูร้านพีส ทำไมเคนทาโร่ที่อัจฉริยะในงานประดิษฐ์กลับไม่สามารถจำอดีตของตัวเองในวัยเด็กได้ เป็นต้น ทำให้เราได้รู้ว่า จริงๆแล้วเรื่องนี้มันก็มีปริศนาแฝงอยู่ด้วยนะเนี่ย ถึงแม้ว่า มองดูโดยรวมจะคล้ายๆกับ โดราเอม่อน แต่ต่างกันตรงที่เรื่องนี้ยังใหม่กว่า(ประมาณปี1997)เน้นตลกมากกว่า แถม พื้นฐานคาแรคเตอร์ของตัวละครค่อนข้างต่างกัน และ สิ่งประดิษฐ์ของร้านพีสนั้น ก็จะมีหลักการทำงานโดยอธิบายทางหลักวิทยาศาสตร์ และ วิศวะกรรมเป็นหลัก ทำให้อ่านแล้วเชื่อถือได้ว่าสิ่งนั้นมันทำงานได้จริงๆ (แต่เรื่องจินตนาการ ก็ต้องยกให้กับ'ม่อน เค้าอ่ะนะ) การลำดับช่องนั้นดูแล้วสบายตาพออ่านง่าย บางช่องคำพูดก็เยอะไป ส่วนมุขตลกนั้นก็ถือว่าเป็นมุขที่สะอาด เพียงแต่จะหนักตรงมุขเจ็บตัว และ หลุดโลก เป็นส่วนมาก ทำให้อ่านได้เรื่อยๆ เพลิดเพลินดี มุขตลกนั้นก็ไม่ถือว่าขำมาก แต่ก็พอทำให้เราได้ยิ้มบ้างล่ะน่ะ นอกจากจะได้ความเพลิดเพลิน และความรู้ทางวิทยาศาสตร์(บ้าง)แล้ว แต่ก็ยังได้แฝงสาระและแนวคิดในการส่งเสริมความสัมพันธ์กันระหว่างเพื่อนและครอบครัว แม้ว่า เคนทาโร่หรือน้องๆของเขาจะสร้างความวุ่นวายให้กับพ่อ แม่ รวมถึงคนอื่นๆ แต่ พวกเขาก็เป็นคนที่ช่วยประสานรอยร้าวให้กับกลุ่มคนเหล่านั้น หรือไม่ก็ทำให้คนอื่นๆเขามีความสุขได้เหมือนกัน และบางตอนก็จะเห็นได้ว่า มีการเสริมแนวคิดความมีน้ำใจเป็นนักกีฬาด้วย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ถูกกันก็ตาม และอีกสิ่งหนึ่งที่ได้จากเรื่องนี้ก็คือ แนวคิดที่ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างถึงมันจะสมบูรณ์แบบ แต่ก็ย่อมมีจุดอ่อนอยู่เสมอ ดังเช่น สิ่งประดิษฐ์ของเคนทาโร่ |
||||||||
ลายเส้น:7.5/10 เนื้อเรื่อง:8/10 ความสนุก+ประทับใจ:9.5/10 พิเศษ:9/10 quote: ความน่ารักความอบอุ่นของครอบครัวพีส นี่หล่ะ อ่านแล้วทำให้บางคน รู้สึกอิจฉาครอบครัวนี้ ทำให้มีความรู้สึกอยากติดตามอ่านเรื่อยๆ เหมาะสำหรับอ่านแก้เหงา . |
